Wat werkdruk en veerkracht me leerden over hechting – terugblik op augustus 2025

Emmy Goossens
4 sep
5 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 16 okt

🧩 Over deze blogreeks

[H]echt de maand is mijn poging tot een beetje orde in de chaos — van het werk, het denken en het dagelijks leven als hulpverlener. Wat raakte, wat bleef hangen, wat misschien iets wil zeggen over hoe we omgaan met gedrag, hechting en mens-zijn.

Soms een klein inzicht. Soms een grotere vraag.

Af en toe een vleugje theorie. Altijd vanuit de praktijk.

Deze blog is het maandelijkse verlengstuk van mijn dagelijkse posts op Instagram en Facebook, volgens een herkenbare weekstructuur:

💙 Oplossingsgerichte Maandag – samen zoeken, zonder alles te moeten weten

🤝 Hechte Dinsdag – gedrag lezen door een hechtingsbril

🧐 Reflectieve Woensdag – stilstaan als professionele vaardigheid

🤯 Uitdagende Donderdag – rauwe randjes, forensische/complexe context

🫶 Vriendelijke Vrijdag – menselijkheid op de werkvloer

✨ Sprankelende Zaterdag – betekenis en energie

🌿 Trage Zondag – vertragen en herstellen

Op LinkedIn bundel ik dit op maandag in [H]echt de week.

📆 Wat leefde er deze maand?

Augustus voelde dubbel: drukte en twijfel aan de ene kant, zachtheid, rust en betekenis aan de andere. Niet als tegenpolen, maar als twee ritmes die elkaar afwisselen. In gesprekken, in supervisie — en ja, ook in mij.

💙 Oplossingsgerichte Maandag — Je hoeft het niet zeker te weten

Ik betrapte mezelf er deze maand weer op: willen presteren in plaats van aanwezig zijn. Terwijl de beste gesprekken vaak ontstaan wanneer ik de drang loslaat om “de perfecte vraag” te stellen. Dan komt er ruimte. Voor zoeken. Voor stilte. Voor een half antwoord dat later pas landt.

Mini-aha: mijn onzekerheid hoeft niet weg. Ze mag mee aan tafel, zolang nieuwsgierigheid het gesprek leidt.

🤝 Hechte Dinsdag — Gedrag is strategie, ook als het schuurt

Een supervisant bracht een casus binnen die “vast” zat. Tot we samen een laag dieper keken: niet "wat doet hij", maar "wat beschermt dit gedrag"? De toon in de ruimte veranderde. Minder irritatie, meer mens.

Wat ik meeneem: als ik gedrag lees als strategie, zakt mijn eigen spanning. En dan kan ik weer afstemmen.

🧐 Reflectieve Woensdag — Zelfreflectie als brug, niet als sloopkogel

Ik hoorde mezelf een zin herhalen: je hebt geen sloopkogel nodig, alleen iemand die even meekijkt. Dat gold ook voor mij. Eén collega die een vraag stelde, niet hard, wel raak, en plots kon ik zien waar ik in overdrive ging.

Real talk: reflectie zonder mildheid is gewoon zelfkritiek met een professioneel jasje. Mildheid is het verschil.

🤯 Uitdagende Donderdag — Meer dan daden (jij bent het anker)

Er waren momenten waarop het emotioneel woelig werd. Je kent het wel: tranen, boosheid, dichtklappen. In zo’n momenten herinner ik mezelf: ik hoef niets te fixen; ik blijf staan. Niet wegkijken, niet overnemen. Ademhalen. Grond onder de voeten.

Herinnering aan mezelf: nabij zijn is iets anders dan meegesleurd worden.

🫶 Vriendelijke Vrijdag — Kleine gebaren, grote impact

Een post-it op mijn scherm: “Je doet het goed.” Niet van mij, wel voor mij. En ik merkte wat het deed. We onderschatten hoe vriendelijkheid veerkracht bouwt. Van de mensen rondom ons. Ook onze collega's. Een koffietje, een “merci”, een knik; het zijn mini-interventies met macro-effect.

Vraag die bleef hangen: wie heb ík vandaag een beetje meer zuurstof gegeven?

✨ Sprankelende Zaterdag — Betekenis is betere brandstof dan koffie

Ik werkte niet — en toch werkte er vanbinnen van alles. Eén zin uit een gesprek, die pas in de voormiddagzon op zijn plek viel. Niet omdat ik er harder over nadacht, wel omdat ik ruimte maakte.

Notitie in mijn hoofd: inspiratie komt vaak wanneer ik stop met duwen.

🌿 Trage Zondag — Rust als voorwaarde, niet als extra

Ik ben er niet altijd goed in (understatement), maar deze maand lukte het beter: níét bewijzen op zondag. Even niets. En merken hoe snel mijn systeem dan weer beschikbaar wordt.

Milde reminder: je hoeft vandaag niets te verdienen om te mogen rusten.

🧠 Wat zegt dat eigenlijk over hechting?

Als ik die weekritmes naast elkaar leg, zie ik één patroon dat ik overal tegenkom: hechtingsdynamiek. En niet alleen bij cliënten, ook bij ons.

Het Dynamisch Maturatie Model (DMM) ziet hechting niet als een vast label, maar als een levenslange strategie om met gevaar, gemis of onvoorspelbaarheid om te gaan, relationeel. Dat “gevaar” is niet altijd expliciet. Soms is het precies wat ontbrak: troost, voorspelbaarheid, erkenning.

Omdat het over strategieën gaat, zie je het terug in gedrag.

Ook bij hulpverleners:

harder gaan werken om “goed genoeg” te zijn;
perfectionisme dat contact in de weg zit;
jezelf kwijtraken in inzet.

Die strategieën waren ooit slim en helpend. Als ze vandaag vastlopen, helpt een oordeel niet. Ruimte wel: Wat probeert dit gedrag te beschermen? Wat vraagt nu iets anders?

Van daaruit kun je weer afstemmen — op de ander, en op jezelf.

🔋 Werkdruk en herstel – waar draagkracht begint

Wat me in augustus raakte, was hoe vaak het gesprek ging over werkdruk. Het gevoel dat je water naar zee draagt. Dat er altijd méér te doen is dan je kan geven. En dat wachten, op wachtlijsten, op verandering, op draagvlak, je soms net zo moe maakt als het eigenlijke werk.

Ik herken dat. Ook ik trap soms in de val van altijd maar doorgaan. Van mijn eigen adviezen prediken over zelfzorg… en ze dan zelf overslaan. Tot iemand me er zachtjes aan herinnert: ook jij hoeft niet altijd aan te staan.

In die momenten zie ik hoe belangrijk herstel is.

Rust als brandstof, niet als luxe.

Humor als adempauze, niet als tijdverlies.

Een glimlach, een post-it, een trage wandeling...

Geen grootse oplossingen, maar kleine bewegingen die het verschil maken.

💡 Draagkracht begint niet bij harder werken. Ze begint bij het durven vertragen. Bij zachtheid, luchtigheid en jezelf af en toe toestaan om gewoon even níets te bewijzen

🌱 Wat ik meeneem uit augustus

Als ik alles samenleg (de gesprekken, de supervisies, de stille momenten in de zon) blijft dit hangen:

Draagkracht begint niet bij harder werken, maar bij herstel.
Zachtheid is geen omweg, maar een andere vorm van kracht.
Humor en kleine gebaren bouwen veerkracht.
Gedrag wordt begrijpelijker als je het leest als bescherming.
Rust is geen luxe. Het is brandstof - voor jezelf én je werk.

Misschien neem jij iets anders mee uit deze maand. Dat is helemaal goed.

Maar als er iets blijft hangen, laat het dan dit zijn: je hoeft het niet altijd méér of beter te doen. Soms is minder precies wat nodig is om er te kunnen zijn: écht en beschikbaar.

📎 Iets dat blijft hangen?

Als je in je werk weleens denkt: “Ik begrijp dit gedrag niet…” of botst op emoties die veel energie vragen, dan heb je misschien niet nog eens een nieuwe methodiek nodig, maar gewoon een andere bril.

Die verandert niet meteen je cliënt, maar wel je blik.

En precies dat opent nieuwe inzichten. En soms ook nieuwe moed.